A hipótese deste proxecto é que as persoas con Trastorno de Estrés Postraumático (TEPT) experimentan unha activación excesiva e desregulada das zonas do cerebro responsables das respostas emocionais e do estrés, como a amígdala e o hipotálamo, o que provoca reaccións máis intensas e difíciles de controlar en comparación con un cerebro sen TEPT.
A maqueta didáctica revelou que no cerebro san as áreas emocionais, como a corteza prefrontal e a amígdala, se activan de forma moderada e equilibrada ante estímulos. No cerebro afectado polo TEPT, estas mesmas áreas presentan unha activación máis intensa e desorganizada, especialmente cando se lles somete a estímulos de estrés. Este patrón de resposta máis forte e desregulada no TEPT valida a hipótese.