A hipótese foi que era posible conseguir que a impresora 3D funcionase como unha impresora braille con pouco custo e modificacións sinxelas.
Probáronse moitos punzóns pero un en específico foi o que serviu de verdade, unha “punta recortada” que traza os puntos mellor que os demais materiais cos que se experimentou. Despois de varios intentos con soportes distintos, optouse por colocar goma eva debaixo do papel para conseguir a forma ideal dos puntos. Descubriuse o grosor necesario das follas de impresión, e ao mesmo tempo, conseguiuse deseñar e preparar os elementos necesarios para modificar a impresora, logrouse calcular a posición de cada punto e transformar as instrucións en G-code, e creouse a páxina web que traduce o texto a G-code.
Fíxeronse os primeiros puntos con corrección empregando o G-code e concluíuse que era posible o que se formulaba, logrando que unha impresora 3D funcionase como impresora braille.